3. วิกัณณกชาดกคนเห็นแก่อามิสย่อมเดือดร้อน[315] เจ้าปรารถนาในที่ใด ก็จงไปในที่นั้นเถิด เจ้าเป็นผู้ถูกชะนักของเราแทงแล้ว เจ้าเป็นผู้โลภ ด้วยอาหารแท้ เมื่อติดตามปลาทั้งหลายมาก็ถูก อาหารมีเสียงกลองกำจัดเสียแล้ว. [316] บุคคลเห็นแก่โลกามิสแม้อย่างนี้ ชอบ ประพฤติตามอำนาจของจิต ย่อมเดือดร้อน เขา ย่อมเดือดร้อนอยู่ในท่ามกลางหมู่ญาติและสหาย ดุจจระเข้ผู้ติดตามปลาไปถูกแทง ฉะนั้น. จบ วิกัณณกชาดกที่ 3 อรรถกถาวิกัณณกชาดกที่ 3 พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระเชตวันมหาวิหาร ทรง |